హామీపత్రం-హాస్యకధ
రవి చిన్న చిన్న కధలురాస్తూ ఉంటాడు. కానీ ఇప్పటి వరకు ఏ పేపర్లోనూ, పత్రికలలో దేనిలోనూ ప్రచురించ బడలేదు. చాలా సార్లు అంతకుముందు పంపించినవి తిరిగి వచ్చాయి. కానీ, తన పేరు ఏదన్నా పత్రికలోనో, పేపర్లోనో అచ్చులో చూసుకోవాలన్న కోరిక నెరవేరడం లేదు రవికి.
మళ్ళీ ఒక చిన్న కథ రాసాడు. ఏదయినా ఒక కొత్త పేపర్ కో, పత్రిక కో పంపించాలని చూస్తున్నాడు. అనుకుంటుండంగానే వెళ్లే దారిలో ఒక పేపర్ షాపు కనిపించింది. అక్కడ కవి అనే మాసపత్రికలు ఒక తాడుకి క్లిప్పులు పెట్టి వేళ్లాడుతూ కనిపించాయి.
ఇదేదో కొత్తది లాగా వుందే అని వెంటనే ఒకటి కొని పత్రిక అంతా తిరగేసాడు. దాంట్లో చిన్న చిన్న కధలు, కవితలు జోకులు ఇంకేవో చాలా వున్నాయి. హమ్మయ్య అనుకొన్నాడు.
వెంటనే ఆ పత్రిక అడ్రసు కనుక్కొని ఎడిటర్ని కలిసి తను రాసిన కథ చూపించాడు. కథ బానే వుంది గాని చూస్తాం అని, సరే ఈ రచన మీ సొంతమని, ఇది దేనికి కాపీ కాదని, రాసి ఇవ్వమన్నాడు ఎడిటర్.
ఎవరో రాసిన ఒక హామీపత్రం ఇస్తూ. నేనే రాసానండి. కాపీకొట్టలేదు. అని కనిపించని కోపంతో అన్నాడు రవి. అది సరే… అదే రాసివ్వండన్నాడు, ఎడిటర్. సరే! ఇదిగోనండి! అని ఈ విధంగా రాసి ఇచ్చాడు ఎడిటర్కి.
అయ్యా ఎడిటర్ గారు, మీరు కోరినట్లు హామీపత్రం సమర్పించన్నాను.
హామీపత్రం
ఈ రచన నా సొంతమే. దానికేం అనుమానం లేదు. నా చేత్తోనే నా కాగితమ్మీదే నా పెన్నుతోనే రాశాను. ఇది దేనినుండొ కాపీ కొట్టేంత చిన్న పిల్లోణ్ణి కాదు. ఇది దేనికీ అనుకరణో అనుసరణో అనువాదమో చేసేంత అవసరం నాకు అసలు లేదు.
ఏ బ్లాగులోనో వెబ్సైట్లోనో పెట్టేటంత నాలెడ్జి నాకు లేదు. అవేంటోకూడా నాకు తెలియదు. నాకు కంప్యూటర్ రాదు. ఎక్కడన్నా పరిశీలనలో ఉన్నాయో లేదో తెలియదు.
అంతకు మును పంపించినవన్నీ తిరిగి వచ్చినాయి ఇంక కొన్ని తిరిగి రావాల్సినవి వున్నాయి. నేనొక సహజ సిద్ధమైన నికార్సయిన రచయతను. వంశ పారంపర్యంగావచ్చింది. మా తాత ముత్తాతలు గొప్ప కవులు.
ఇట్లు,
వినయ విధేయలతో,
రవి.ఫోన్ నెం ………
ఎడిటర్ పగలపడి నవ్వుతూ, అరే! భలేవారండి!, హామీపత్రంలో ఇవన్నీ రాస్తారా! మా నార్మ్స్ ప్రకారం ఇవ్వాలి అన్నాను అంతే. మీ కథలు దేంట్లోను పడలేదేంటి! ఫ్రస్టేషన్ లో ఉన్నట్టు ఉన్నారు. అంతకముందు ఎప్పుడూ హామీపత్రం ఇవ్వలేదా! అన్నాడు ఎడిటర్.
ఏమో సార్! మర్చిపోయానన్నాడు రవి. సరే ఈ సారికి సరేగాని దీన్నే ఒక జోకులాగా వేసుకొంటాం ఆ కథ సంగతి తరవాత చూద్దాం! అన్నాడు ఎడిటర్.
నిజంగానా అన్నాడు రవి ముసి ముసి నవ్వులు నవ్వుతూ. అవును అన్నాడు ఎడిటర్ ఒక చిన్న స్మైలిస్తూ. రవి ఆనందంగా తనలో తానే నవుకుంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
ఏదో విధంగా, పెద్ద పెద్ద అక్షరాలతో, తన పేరు, ఫోన్. నెం. కవి అనేమాస పత్రికలో రావటం చూసుకొని తెగ సంబరపడిపోయాడు మన చిట్టి కవి రవి.
– రమణ బొమ్మకంటి
