అక్షరలిపి కొరకు
రచన - ఉమాదేవి ఎర్రం

పిల్లల భవిష్యత్తు





ఏరా సోమూ ఊర్కే ఆ ఫోనేనా? కాసేపు చదువు కోవచ్చు కదా! అంది వాల్ల అమ్మ
చదువు కోవడం కూడా ఫోన్ లోనే కదమ్మా! చదువు తున్నా! అన్నాడు ఫ్రీ ఫైర్ గేమ్ ఆడుతూ సోము
అది కరోనా కాలం లో ఇప్పుడు కాదు కదా ఇప్పుడు
స్కూలు కు వెళ్లే చదవాలంతే!
వెళ్తున్నా కదమ్మా! అప్పు డప్పుడే ఫోన్ చూస్తున్నా నంతే!
ఎప్పుడూ ఫోనే చూస్తావు ఏమైనా అంటే ఇలా అంటావు నీతో కష్టం వచ్చి పడింది రా!
అమ్మా! నువ్వు తిడు తుంటే ఎలా నవ్వు వస్తుందో
చూడు అని ఒక యాప్ చూపించాడు దాంట్లో ఏడు స్తంటే కూడా నవ్వు తున్నట్టు వస్తుంది నవ్వుతుంటే
ఏడు స్తున్నట్టు వస్తుంది..
ఇలా ఎన్నో రకాల యాప్ లు చూస్తూ పెద్దోడు అయ్యాడు..
( అమ్మ చెప్తే విన కుండా మూర్ఖం గా తయారైనాడు )

పెరిగాక ఇంకా యాక్టివ్ అయ్యాడు సోము వాల్ల ఫ్రెండ్స్
లో తనే తోపు సెల్ఫీలు తీయడం ఎటు వెళ్లి నా యాక్టివ్
గా పాల్గొనడం చేసే వాడు..

అలా అలా అతని రూపం కోతి రూపం లా మారి పోయింది
ఊర్కే ఫోన్ వాడడం వలన కళ్లు లోతు గా పీక్కు పోయాయి కళ్ల కింద నల్ల గా మారి పోయి వికృత రూపం వచ్చింది.

పెళ్లీడు వయసు వచ్చింది ఆ రూపాన్ని చూసి పిల్ల ను
ఎవరూ ఇవ్వడం లేదు.
ఫోన్ వాడకం వల్ల చదువు సరిగ్గా అబ్బ లేదు రూపం అంతా విచిత్రం దాంతో ప్రవర్తన కూడా మారి పోయింది

డిప్రెషన్ లోకి వెళ్లి పోయి జీవితాన్ని కోల్పోయాడు
పిచ్చి వాడు లా మిగిలి పోయాడు.

అందుకే మీ మీ పిల్లలను ఎవరైనా ఫోన్ల కు అడిక్ట్ చేయకండి వాల్ల భవిష్యత్తు ను ఆలో చించండి..
నేటి పిల్లలే రేపటి ఫౌరులు..
వారి జీవితం తల్లి తండ్రుల చేతుల్లో నే ఉంది..
కాపాడండి రక్షించండి..


ఇది నా స్వంత రచన.

ఈ రోజు యెాగినీ ఏకాదశి అని మా పెద్దమ్మాయి గుడి కి వెళ్దామంది అది నిన్ననే ఫ్రెండ్స్ తో వెళ్లి వచ్చింది
నాకే మెా నీరసంగా అని పించింది ఏమెా చూద్దాం లే!
అన్నాను .
అదీ కాక ఈ రోజు లంచ్ చేసే సరికి మూడయింది అది కూడా మూడింటికి స్టార్ట్ చేస్తే అయి పోయే సరికి నాలుగైంది..
ఈ మధ్య కాలం లోనే మా అక్కయ్య కొడుకు కోడలు వాడి బిడ్డ పెళ్లి కార్డు ఇవ్వ డానికి మా ఇంటికి వచ్చారు

ఎంగేజ్ మెంట్ అయిన దగ్గరి నుండి వాడి ఇంట్లో వడుగు ( అబ్బాయి ఇంట్లో ) అయినా మేము వెళ్లడమే! మళ్లీ పసుపు దంచడం దానికి కూడా వెళ్లాం

వాడికి మా అక్క కన్నా నేనంటేనే చాలా ఇష్టం మా అక్క స్కూల్ టీచరు దాంతో ఎప్పుడూ వాడిని మా అమ్మ దగ్గర నే ఉంచేది నేనప్పుడు చిన్న పిల్లనే కానీ
వాడిని ఆడించడం తినిపించడం చేసేదాన్ని .
అలా మాకు అనుబంధం ఎక్కువ.
వాడు నాకో మంచి చీర తీసుకుని పెళ్లి కార్డు తీసుకుని
వచ్చాడు మా కోడలు కూడా!
ఇద్దరూ నా ఒళ్లో చీర పెట్టి పెళ్లి కార్డు పెట్టి కాళ్లకు దండం పెట్టాడు నా కైతే కళ్లల్లో నీళ్లు వచ్చాయి మనం పెంచిన పిల్లలు ఇలా ప్రయెాజకులై మనలను గౌరవంగా
ప్రేమతో చూస్తుంటే ఎంత బాగని పిస్తుంది..

అయితే వాల్లు దేవుడి దగ్గర పెట్టిన కార్డులలో ముందు
మెుదటిది వారి వియ్యంకులకు ఇచ్చి రెండోది మాకే
తెచ్చారు పక్కనే ఉన్న పెద్దమ్మాయికి చిన్నమ్మాయికి
వాల్ల మామయ్య కు మా అయిదుగురికి ఈ రోజు పంచారు..
నా కైతే చాలా సంతోషమైంది.
ఇంకోటేంటంటే మా మనవరాలు అదే పెళ్లి కూతురు నన్ను బుజ్జక్కా! అనే అంటుంది
నన్నందరూ అలాగే పిలుస్తారు ఇంకో అక్క పిల్లలు వాల్ల పిల్లలు కూడా ఈ పెళ్లి కూతురు చెల్లి కూడా!

ఫోటో పెట్టాను ఎలా ఉందో చెప్పండి ఫ్రెండ్స్..

ఇక వాల్లు వెళ్లాక మా అమ్మాయి గుడి కి వెళ్దామంది
గుడి విశేషాలు ఇంకో దాంట్లో రాస్తాను అందరూ చదవండి..
ఏ గుడికి వెళ్లామనే మీ డౌట్ కదా! కర్మన్ ఘాట్ అండి.



చిత్ర కవిత

పచ్చటి పొలం
ప్రకృతి కి అందం పెంచే
సొగసు పొలాల కున్నది
కళ్లకు ఆ అందాలను చూసే
నైజం ఉంది..
ఆ అందం చూసి ఆనందించే
లక్షణం మనసు కున్నది
ఎంత పచ్చటి అందమెా!
ఎంత ప్రకృతి బంధమెా!
ఆ పొలాలు వచ్చాక మన జీవన
విధానమే మారి పోయింది
జొన్నన్నం తినే రోజులే పోయాయి
తెల్లన్నం తినే రోజులు వచ్చాయి ( బియ్యం ) అందులోనూ లావు బియ్యం కూడా కాక సన్న బియ్యం తినే అలవాటు ఈ పచ్చటి పంట మనకిచ్చింది అవి తిన్నా ఒకప్పుడు బాగానే ఉన్నాం! కానీ మందులు కనుక్కున్నాడు కదా మనిషి తన తెలివి తేటలతో!
మన కొంప ముంచేసింది మందులతో పంటలు ఎక్కువ మంచిగానే వస్తున్నాయి కానీ అవి తిన్న మనకు రోగాలు ఎక్కువే అవు తున్నాయి..
జొన్నన్నం తిన్న శరీరాలు గట్టిగా ఉంటే సన్నన్నం తిన్న శరీరాలు వట్టి గానే మారాయి!!
ప్రకృతి ఎంత అందమైన పచ్చదనం ఇచ్చిందో అంత కన్న ఘోరమైన జబ్బుదనం ఇచ్చింది
ఏం చేస్తాం?
మందుల పంటకు అలవాటు పడ్డాక వేరేవి తినలేక పోతున్నాం!

ఇక ఎంత కాలం బ్రతికితే అంత కాలమే!!


ఉమాదేవి ఎర్రం..
ఇది నా స్వంత రచన.

చిత్ర కవిత్వం

అల్లారు ముద్దుగా వెలసింది
ఆ ఇంట..
అపరంజి బొమ్మగా మురిసింది
పుట్టింట..
ఆడపిల్లే లక్ష్మీ దేవిగా కొలిచేరు
నట్టింట..
గోరు ముద్దలే తినిపించి ఆటలెన్నో నేర్పించి..
చదువుల సరస్వతి గా తీర్చి దిద్ది..
ల్యాపు టాపు లో పాఠాలన్ని
నాన్న గురువు గా భావించి
నేర్చేసిన చిన్నారి..
కాలేజీ చదువులన్ని అవలీల గ
చదివేసి..
ఉధ్యోగాలే చేసేసి పెళ్లీడు వచ్చిందని ఒక అయ్య చేతిలో
పెట్టేస్తే..
కన్న తండ్రినే మరిచి పోవాలని
ఆంక్షలెన్నో పెడతారు..
కన్నీటి ప్రపంచంలో బ్రతుకు
సాగదీస్తూ బ్రతకాలి!!
జీవిత మంతా కన్నీటి ధారలే!!
కానీ..
ఆడపిల్ల ధైర్యంగా సమాజంలో మెుదలాలి!
కన్న వారిని మరవకుండా తన లక్ష్యం సాధించాలి!!


ఉమాదేవి ఎర్రం..
ఇది నా స్వంత రచన..