aksharalipi poems

నీ చుట్టూ జనం నీవెవరో నీకూ తెలియని అయోమయం....!! జనం నిండిన ప్రపంచంలో మృగప్రాయంగా జీవించడం కంటే,,,,,,,,అడవులే లేని ఎండమావుల్లో వేగిపోతూ పరుగులెత్తే ఇసుక తుఫానుల్లో నేనెవరో తెలియనప్పుడు పరమానందం,,,,,,,,ఏడుద్దామన్నా కన్నీటి చెమ్మరాని కఠినమైన దినాల్లో ఎవరికీ తెలియని ఏకాకి జీవితం బ్రహ్మానందం,,,,,,,,సుఖఃదుఃఖాలు పేకమేడలంటూ కల్లబొల్లి కబుర్లు చెప్పి జీవించడం నేర్చుకోవాలి అంటూ దారులు వేస్తూ అధోపాతాళానికి తోసేసి మన్నుకప్పే నరరూప రాక్షసుల కన్నా ఎంతమేలు మునుపటి జీవితం,,,,,,,,,అగ్ని సమీపంలో ఇనుప సంకెళ్ళు తయారీకి సమ్మెట ఊపి ఊపి కొడుతుంటే నేననుకున్నాను మనిషిని ఖైదీ చేసి బంధించడం ఎంత బాధాకరమోయని,,,,,,,,,ఇప్పుడు నేను కోరుకునేది చెరసాలలోనే ఊపిరి ఉజ్వల శ్వాసలకు ,వేకువ కిరణాలకు ,నూతన జీవితానికి ఈ సంసార బాధరాబందీ లేని జీవన్ముక్తికి పరమపద సోపానమని నేనెరిగిన జీవితం చెబుతోంది,,,,,,,,ఈ జనసంబంధాలు అగ్నికూపాలు నిట్టనిలువునా పాతేసినా తెలుసుకోలేని జీవన్మరణ దుఃఖిత పోరాటం కడదాకా అయినా మనకు తెలియని అయోమయం,,,,,,,, అపరాజిత్

నమ్మితే…..ఒక అండ…కొండలా….!నీ…వెంట!! నమ్మడం నేర్చుకుంటేదైవాన్ని……రెండో శక్తి ….నీకు నీలోనమ్మకంగా ఉంటుంది!కష్టమో,నష్టమో ఏర్పడ్డాకనీ పని నువ్వు చెయ్యిచేసి దేవుడా అను…….ఒక నీడ,ఒకతోడు,ఒక జాడనీ మనసును బలంగాకౌగిలించుకున్న అనుభూతి…..ఎవరినీ నమ్మలేనిఈ రోజుల్లో……ఓ ఆత్మీయ ఆలింగనంభవంతుడినినమ్మడం!అమ్మలా……!! ఆచార్య పాయసం సుబ్రహ్మణ్య మహర్షి